Fletorja “fluturuese”...

Me të hyrë në klasë vëzhgoi me kujdes nxënësit e bankës së parë. Seç po merrnin e jepnin me njëri-tjetrin, ashtu teksa merreshin vesh si nëpër dhëmbë. Një fletore të verdhë përcillnin nëpër duar, disi të trashë, të mbështjellë, të mbajtur mirë.

Pak çaste më vonë, një tjetër vëzhgim i tërhoqi vëmendjen. Këtë herë “fletorja” kaloi nxitimthi dhe si pa u kuptuar në bankën pas. Dy nxënësit e tjerë e morën rrëmbimthi dhe si të uritur e hapën menjëherë duke nisur të shkruanin në fletoret e tyre, teksa njërin shikim të mprehtë të tyre e pasqyronin pa ndërprerje në fletoren e verdhë.

Mësimdhënësi ndërkohë, kishte vijuar angazhimin e tij për një proces sa më të shëndetshëm duke çelur dritare të reja për bashkëbisedime të larmishme. Por sërish diçka e pengoi. Ishte sërish ajo fletore, e cila përcillej tashmë në rreshtat e tjerë të klasës. Natyrshëm ai e kishte kuptuar se ç’po ndodhte, por priste nga ana tjetër një reagim nga vetë nxënësit, të cilët pandehnin se mësuesi i tyre s’kishte kuptuar asgjë nga situata e krijuar.

Pas disa minutash iu afrua një nxënësi të heshtur, të cilit i kishte ardhur radha atij ta “përvetësonte” këtë fletore në dukje “magjike” dhe “dobiprurëse”. Ashtu si në heshtje e pyeti për situatën. I shqetësuar dhe si i zënë në faj u tregua i sinqertë duke dëshmuar se po përgatiste detyrat e shtëpisë, të cilat s’kishte mundur t’i realizonte me kohë në shtëpi.

Ja reagimi i mësuesit

E ndërpreu mësimin. Nisi të bashkëbisedonte me nxënësit në lidhje me vështirësitë që kishte (sipas nxënësve) ajo detyrë shtëpie.

Nisi t’i qartësonte në çështje thelbësore për temën e ditës.

Gjykoi të arsyeshme që atë “detyrë shtëpie” ta realizonin të gjithë bashkërisht në klasë.

Por kishte edhe diçka për t’u sqaruar;

ishte fletorja e verdhë, që dukej sikur fluturonte nga njëri cep i klasës në tjetrin duke iu ardhur në ndihmë “të pamunduarve”.

E kujt mund të ishte ajo “fletore fluturuese”?

Përgjigja në fakt ishte mëse e kuptueshme, pasi i zoti i asaj fletoreje ishte nxënësi më i suksesshëm dhe më i papërtueshëm i klasës.

Thuajse në çdo orë mësimore ekziston një fletore e tillë fluturuese.

Ashtu sikurse shpeshherë shfaqet një situatë e ngjashme që në pikënisje të ditës, në momentin kur nxënësit vijnë në shkollë, hynë në klasë dhe pas përshëndetjes me njëri-tjetrin “tentojnë” të rrëmbejnë “fletoren fluturuese”, e cila është “rrëmbyer” nga nxënësi më i mirë, si një mundësi e madhe për t’i shpëtuar vërejtjeve apo vlerësimeve negative që mund të vijnë nga mësuesit e lëndëve përkatëse.

Vallë nxënësit nuk janë të vetëdijshëm që një i tillë veprim është mëse i kuptueshëm nga mësuesi?

Vallë mësuesit, edhe pse të vetëdijshëm për një të tillë situatë, i kapërcejnë këto vëzhgime me idenë e thjeshtë: “Mjafton që i ka shkruar, edhe pse të kopjuara”?!...

Është shumë e rëndësishme që nxënësit të mos ngarkohen shumë me detyrat e shtëpisë, por të kërkohet ana kreative e tyre, dhe jo thjesht një ushtrim plotësues nga tema mësimore.

A jeni dakord me idenë:

“Mjafton që i ka shkruar detyrat, edhe pse të kopjuara!”?...

A mund të jetë realizimi i “detyrës së shtëpisë” një fakt bindës për prindin dhe mësuesin se nxënësi “e ka kuptuar” temën e dhënë?