“Kë do ti më shumë? Mamin apo babin, apo do nënën...

Prindër! Mos ja bëni këtë pyetje fëmijës dhe mos lejoni të tjerët, tja bëjnë këtë pyetje fëmijës tuaj. Fëmija është i vogël e duhet ta duan të rriturit, madje e kanë për detyrë ta duan. Ajo, që është më dramatike te i rrituri, qëndron te fakti që është i pavetëdijshëm për pyetjen. Kur i pyet të rriturit, se çfar qëllimi ka kjo pyetje?

Ai, i rrituri, ngre supet dhe thotë shprehjen, e pakuptimtë, “ja, ashtu kot”. Fëmija i vogël ende nuk i di fjalët, nuk u di kuptimin dhe kur i bëhet një pyetje, ajo vetëm e shqetëson.

E para nuk e kupton, e dyta, ai fëmija e di, që duhet ta duan, mami, babi, gjysherit, që ai duke u rritur të sillet si ata, po kur të rritet, jo tani që është i vogël. Njerëzorja, të nderuar të rritur, nuk është gjë e lindur, ajo mësohet dhe zhvillohet nëpërmjet edukimit dhe sigurisë.

Kjo pyetje, shkatërron këto dy elementë, besimin te të rriturit dhe për pasojë edhe edukimin, si njeri I përgjegjshëm e qytetar. Kjo pyetje, e vendos fëmijën në dilemën e rëndë të zgjedhjes.

Dhe për fat, fëmija nuk ka ende mekanizma as për të kuptuar se çfar i pyetet dhe as për t’u përgjigjur. Edhe një gjë, kujtoni veten kur duhet të zgjidhni sa të vështirë e kini. Atëherë, si i kërkoni fëmijës të bëjë një gjë, që edhe për ju të rritur, është e vështirë?

(Nga Lira Gjika, pediatre)