Thëniet dhe këshillat frymëzuese të Hamit Beqjas për mësuesit dhe prindërit

Në kujtesën e arsimit shqiptar, emri i Hamit Beqjas (1933–2010) qëndron i ndritur si një nga figurat më të rëndësishme të mendimit pedagogjik. Ai nuk ishte thjesht një profesor i nderuar apo autor librash, por një filozof i edukimit, një njeri që besonte se arsimimi është art i shpirtit, jo thjesht i dijes. Në një kohë kur bota ndryshon me shpejtësi, idetë e tij mbeten aktuale si një busull morale për mësuesit, prindërit dhe të gjithë ata që besojnë në fuqinë transformuese të edukimit.

Një nga mendimet më të njohura të tij ishte:

“Mësuesi nuk është vetëm ai që mëson, por ai që ndriçon.”

Hamit Beqja e shihte mësuesin si një udhërrëfyes shpirtëror, që nuk kufizohet në transmetimin e njohurive, por ndez kureshtjen, zhvillon mendimin kritik dhe ushqen dashurinë për të mësuar. Ai theksonte se mësuesi duhet të jetë model i karakterit, i etikës dhe i përkushtimit.

Për Hamit Beqjan, marrëdhënia njerëzore është zemra e mësimdhënies.

“Dashuria për nxënësin është themeli i suksesit pedagogjik,” - shkruante ai, duke e parë mësimin si proces ndjesor po aq sa intelektual.

Sipas tij, asnjë metodë, plan mësimor apo tekst nuk mund të zëvendësojë ngrohtësinë, mirëkuptimin dhe respektin që mësuesi përcjell te nxënësi.

Në qendër të filozofisë së tij qëndronte parimi:

“Të edukosh nuk do të thotë të mbushësh kokën me dije, por të formosh njeriun.”

Ai i jepte rëndësi karakterit, moralit, përgjegjësisë dhe ndjenjës qytetare. Për Beqjan, arsimimi i vërtetë është ai që formon njeriun e drejtë dhe të ndërgjegjshëm, jo thjesht nxënësin me rezultate të larta.

Si mendimtar që besonte në ekuilibrin e virtytit, ai shkruante:

“Në çdo familje, dashuria dhe rregulli duhet të ecin bashkë.”

Beqja ishte ithtar i “të mesmes së artë”: as dhunë, as lëshim i tepruar, por drejtësi, përkushtim dhe durim në çdo marrëdhënie edukative.

Këshillat e tij për prindërit mbeten udhëzues të vlefshëm edhe sot:

“Fëmija mëson më shumë nga sjellja jote sesa nga fjalët e tua.”

Një tjetër mendim i tij që ruan gjithnjë freski është:

“Njeriu që mëson gjithë jetën, mbetet i ri.”

Beqja ishte një nga zërat e parë që foli për konceptin e të nxënit gjatë gjithë jetës, duke e lidhur me zhvillimin shpirtëror dhe profesional të njeriut.

Për të, mësimdhënia dhe mësimnxënia nuk kishin fund, ishin një proces i pandalshëm i rritjes së brendshme.

Hamit Beqja e shihte mësuesinë si mision njerëzor, jo si profesion të zakonshëm. Në një kohë kur arsimi përballet me sfida të reja, mendimi i tij na kujton se vlerat e vërteta nuk plaken kurrë: dinjiteti, përkushtimi dhe dashuria për njeriun që rritet. Nëse arsimtarët janë dritë, atëherë mendimi i Hamit Beqjas është pishtari që ndez këtë dritë brez pas brezi.