Poezi nga mësuesja Vera Ujka

Atdheu

Atdheu ishte djepi i drunjtë,

Flamuri, ajo shami e kuqe,

Gjuha e tij, ninulla e nënës,

Himni, ritmi i djepit tak e tuk. 

Bashkë me mua rritej atdheu,

Shtrihej nga oborri e deri lart,

Ku emri i të madhit Skënderbeu, 

Skalitej aq madhërisht mbi një mal.

Në tjera udhë e horizonte,

Shkela e shihja unë rreth e qark,

Atdheu rrëfenja e natës së vonë, 

Legjenda pranë zjarrit bubulak.

Rrënjët  e lirisë, pikë-pikë,

U vaditën dhimbshëm nga të rënët,

Atdheu kudo ku u thirra në shqip, 

Ku vendçe vuajta si të tjerët.

Romancë

Seç e puthi vala bregun, 

Ashtu e kaltër qetë-qetë,

U bë deti njësh me qiellin,

Të bardha janë vetëm retë.

Se ç’ndodhi mes tyre s’e di,

Ndonjë zënkë a ndonjë tekë,

Deti bregut po i mban mëri,

Bardhësisht shkumëzon në breg.

 Grindën ata me hijeshi,

Vallëzon e hidhet përpjetë,

Vala si vello për nusëri

Atje lart gri janë vetëm retë. 

Valixhja e drunjtë

Me valixhe ne u nisëm në udhëtim,

Atë valixhen e drunjtë dhe të rëndë,

E akullt nga emocionet në mallëngjim,

S'e dija unë se po nisja një këngë.

E nisëm ne udhëtimin e gjatë,

Valixhja e drunjtë udhëtar pa biletë,

Në udhën plot dritë, në rrugën  pa natë,

Në trenin mbushur si koshere  me bletë.

Fort ishte ngjeshur mundi i familjes,

Në valixhen e rëndë të mundimeve,

Filloi rruga që i fshiu emrin hijes,

Lindi dhe u dha krahë ëndërrimeve.

Valixhe e vjetër,  e çmuar relike,

Ndryva tek ti më të bukurat kujtime,

Në rrugën e gjatë, në udhën plot dritë,

Në rrugën e prirur veç nga mirësitë.

Nanës sime 

Kështu të thirra për herë të parë

E ashtu më buron thellë nga shpirti,

E nuk dua që ta them në standard,

Se kështu më i plotë del kuptimi.

Vuajtjet, brazda në fytyrën tënde,

Ty në karrocë të lanë mundimet, 

Fjalët e tua janë porsi këngë,

Kurajo  përmbi  të gjitha  himnet.

E di nanë? Unë shpesh të  vidhem,

E herë bisedën, nënë, nuk e zgjas

E kjo ndodh atëhere kur keq ndihem,

E kur ndoshta nga brenda po pëlcas.

Shpeshherë të fshihem, o nana ime

A mos vallë ty mundin ta shkuam  kot,

Më mbyt nga brenda mua ky mendim,

Falna se vuajtjet nuk t'i zhbëmë dot.

Nanë, është baraz me  dashuri,

Si deti i thellë e pa fund e cak,

Për ne nënë,je porsi nositi,

Shkrihesh për ne ngadalë pak nga pak.

Gurra

Nga një tingull emrin e more,

Nuk është  tingull, por muzikë,

Gur-gur-gur, fole ndër mote,

Gjithë harmoni dhe ritmikë.

Sa buzëtharë ti kënaqe,

Sa pëshpërima ti dëgjove,

E të fshehtat e një buzënate,

Ti askujt nuk ia tregove!

Dhe dashuritë e fshehura,

Ti i përcolle si në magji,

I mbulove fjalët e hedhura,

Fjalë të ngrohta në fshehtësi.

Nga Vera Ujka 

©Portali Shkollor– Të gjitha të drejtat e rezervuara. Ndalohet kopjimi pa lejen tonë.